مدام توی آموزش ها تاکید میکردند که قبل از شروع معبر حتما اشیایی که در تماس با نور برق میزند از خودتون دور کنید.. ساعت و انگشترتون رو تو جیب شلوار بگذارید …
وقتی به میدون میرسیدیم کاربا بسم الله و وجعلنا شروع میشد..
آستین لباس رو دولا تا میزدیم تا وقت چک کردن زمین اگر سیم تله ای به دستهامون خورد حس کنیم….
معمولا میدون مین با سیم خاردار تک رشته ای و یک ردیف مین منور شروع میشد. و گذشتن از این دوتا مانع خیلی دلهره آور بود.
مین های ترکشی و تله ای مثل والمرا باید سیم تله اش رو از نزدیکترین نقطه به ماسوره قطع میکردی و یا اینکه اگه سیم تله وسط معبر بود میبایستی سیم تله قطع شده رو از معبر دور میکردی که خدای نکرده وقت عبور نیروها پاشون به سیم گیر نکنه.
کاربرد سیم چین توی معبر قطه کردن سیم های تله مین های تله ای بود و سرنیزه هم برای وارسی زمین و پیدا کردن مین های ضد نفران وبعضا ضد خودرو و تانک به کار میومد..
نارنجک هم همراه وسایل ما بود.
اون هم برای خفه کردن کمین دشمن حین کار و یا پایان کار بود.
و آخرمیدون مین ودر چند قدمی سنگرها و خط مقدم دشمن سیم خاردارهای توپی بود که روی هم مثل یک دیوار مقابل ما بود. اینجا هم سیم خاردار قطع کن به کار میومد…
و بعضی وقت ها هم گوشت وپوست واستخون کار سیم خاردار قطع کن رو انجام میداد…
یادش بخیر ذکر یا زهرا(س)..
وقتی کار گره میخورد و دیگه هیچ راهی نبود….
ذکر میون میدون مین وقت روبرو شدن با سنگر کمین…
یا زهرا(س)
