سال ۶۵ در حالی تموم میشد که عملیات سنگینی مثل کربلای ۵ و چند روز به پایان سال عملیات تکمیلی کربلای ۵ رو پشت سر گذاشته بودیم و بچه ها از دیماه مرخصی نرفته بودند…
موقغیت استقرار گردان تخریب در مقر شهید پوررازقی در جاده اهواز خرمشهر و در سه راهی صاحب الزمان (ع) بود.
جشن ولادت امیرالمومنین علیه السلام که مصادف شده بود با روزهای پایانی اسفند ۶۵ انرژی مضاعفی به بچه ها داده بود. دو سه تیم از بچه های تخریب به اطلاعات عملیات مامور بودند و مشغول شناسایی در غرب کانال ماهی در شلمچه بودند و هنوز ٱماده باش صددرصد بود…
???سال ۶۶ حدود ساعت هفت و نیم صبح نو شد روز شنبه بود و بچه ها از نماز صبح تا موقع تحویل سال توی حسینیه بودند و مشغول خواندن قرآن…
شهید رسول فیروزبخت و بچه های تدارکات هم مشغول درست کردن شربت بودند.
وقت تحویل سال غوغایی بود هرکسی چیزی از خدا میخواست و خیلی ها دعاشون بود که به شهدا برسند ….
من هم با بغضی که در گلو داشتم دعای تحویل سال رو میخوندم. چون روز بود و فضای حسینیه روشن بود میشد سیلاب اشک که روی صورت بچه ها جاری شده رو دید … شهید مهدی ضیایی کنارم بود و از شدت گریه داشت غش میکرد. حمید دادو ، کاظم بیگدلی، مجتبی دقیقی ، حمید محمدی ، علی اصغر صادقیان ، نصرت خواه ، رسول فیروزبخت و خیلی های دیگه سال آخرشون بود…
