سبک زندگی در جبهه

بچه های تخریب توی رعایت حیاء زبانزد بودند و این رو هم باید دعاش رو به جون فرمانده شون عبدالله نوریان کرد…یکی از تذکرات فرمانده ما به نیروهای قدیمی و تازه وارد به گردان رعایت حیا بود. با زیر پیراهن توی مقر در تابستون گرم جنوب چرخیدن قدغن بود و حتی وقت استراحت توی چادر هم اگر از گرما لباس رو بیرون میاوردن حتما باید ، یا شمد رومون مینداختیم ویا همون پیراهن خاکی رو مثل رو انداز رومون میکشیدیم… فرمانده ما شهید نوریان روی اخلاق فردی و جمعی نیروهاش خیلی حساس بود بچه های گردان ما یاد ندارن در مجلس های عزای اهل بیت(ع) وقت سینه زدن برهنه شده باشند و من هم به عنوان مداحشون که از سال ۶۲ تا پایان جنگ مجلس داری میکردم یاد ندارم امر و یا خواهش به در آوردن لباس یا لخت شدن کرده باشم..و همه اینها از خلقیات شهید نوریان بود که در ما اثر گذاشت..سال ۶۵ بود و تازه یکماهی از شهادت شهید نوریان میگذشت که در حسینیه الوارثین مراسم شهادت حضرت زینب (س) برگزار شد و اینبار با اصرار شهید تابش ، بچه ها برای موقع سینه زدن لباس هاشون رو در آوردند وبا زیر پیرهن برای سینه زدن کوچه باز کردن…توی اون مجلس من نوحه میخوندم و شهید تابش وسط مجلس میونداری میکرد.. امروز اگر دنبال سند میگردیم برای چگونه عزاداری کردن شهدا و اون هم شهدای تخریبچی سندی از این محکم تر پیدا نکردم برای نسل جدید که تشنه زندگی کردن شهدا هستن… اونا حرف فرمانده شون رو حجت شرعی میدونستن و سعی میکردن حتی به توصیه فرمانده شون هم عمل کنند… اما متاسفانه بعضی از مدعیان و میکرفون داران امروز میدونند رهبرشون راضی به امر برهنه شدن هنگام سینه زدن نیست اما