۳۵ سال پیش این شب ها روزها به سختی میگذشت.
شب ها و روزهای عملیات خیبر از همه ی روزها و شب ها بیشتر عاشورایی بود
دوسه روز بعد از عملیات ، دشمن خودش رو پیدا کرد و پاتک های مرگبارش شروع شد.
و از روز ششم اسفند که تیپ سیدالشهداء علیه السلام به جزیره مجنون فراخوانده شد یک روز خوش ندید.
دشمن از زمین و آسمان حمله میکرد.. تانک هایی که لوله به لوله در یک مسیر روی چندتا جاده جزیره جولان میدادند و نفس هر نفس کشی رو میگرفتند.
مصاف تن بود و تانک… تانک های تی ۷۲ با غرششون اعصاب برای کسی نگذاشته بودند. هواپیماهای ملخی دشمن و به قول بچه های رزمنده هواپیماهای پنج زاریشون قرار رو از همه گرفته بودند. اونقدر با کالیبرشون دقیق روی پدها و آبراهه ها شلیک میکردند که هیچ بنی بشری از دستشون فراری نداشت.
گردان های تیپ سیدالشهداء(ع) یکی پس از دیگری با هلیگوپترهای شنوک گروهان به گروهان روی پدهای جزیره مجنون شمالی پیاده میشدند و با کمپرسی های ۱۹۲۱ آبی رنگ که از دشمن غنیمت گرفته بودند به جزیره مجنون جنوبی وارد میشدند.
در مسیر بارها و بارها رزمنده ها به خاطر هجوم هواپیماها ملخی از ماشین پایین میریختند ودر کنارهای جاده جانپناه میگرفتند.
گردان حضرت قاسم علیه السلام. گردان قمر بنی هاشم علیه السلام. گردان زهیرعلیه السلام و بعد هم گردان عاشورا و .حضرت علی اصغر و علی اکبر علیهم السلام.
روزهای سخت و تلخی برای فرماندهان مخصوصا شهید حاج کاظم رستگار فرمانده تیپ سیدالشهداء علیه السلام بود.
هنوز فرمان حمله صادر نشده بود که با خبر شهادت #مرتضی_سلمان_طرقی و حسین راحت فرمانده عملیات تیپ سیدالشهداء(ع) غافلگیر شد .
رستگار کسی نبود که با این خبرها بشکند اما یکی یکی یارانش در چند روز سخت تنهایش گذاشتند.
حاج احمد غلامی جانشینش روز۸ اسفند به سختی مجروح شد و عقب رفت.
ساعتی نگذشت که خبر رسید احمد ساربان نژاد فرمانده گردان قمربنی هاشم علیه السلام بی سر به ملاقات خدا رفت و به دنبال احمد ، گردان حضرت قاسم علیه السلام بی فرمانده شد و مرتضی حمزه دولابی آسمانی شد
در یک روز سه فرمانده قدرتمند را از دست داد.
ویکی دو روز بعد ، امید تیپ سیدالشهداء(ع) رحمت الله کرد که خیلی روش حساب باز کرده بود با پهلوی شکافته راهی بهشت شد.
پاتک های روز ۱۲ و ۱۳ اسفند ۶۲ در پد شرقی جزیره مجنون جنوبی و دلاورمردی بچه های گردان حضرت قاسم(ع) و علی اکبر(ع) همه توان فرماندهی تیپ سیدالشهداء علیه السلام رو به کمک گرفت.
و روزهای غربت فرمانده تیپ سیدالشهداء(ع) و رزمنده های وفادارش از راه رسید…
رستگارهنوز در خط مقدم میجنگید
این بار دشمن با همه ی توانش حمله کرد…. همه جا پر از تانک بود. بچه های تیپ حضرت عبدالعظیم(ع) هم از راه رسیدند و حماسه روزهای ۱۶ و ۱۷ و۱۸ اسفند #جزیره_مجنون رقم خورد.
#شهید_رستگار هم با همه ی توانش به دشمن زد… همه شاهد بودند از کشته های دشمن پشته ساخت.. و فرزندانش را میدید که در مصاف دشمن چون گل پرپر میشوند… کسی نبود و ندید و ننوشت که به رستگار چه گذشت… فقط غلامعلی رشید ذره ای را بیان کرد و مستند شد.. برادر غلامعلی رشید از جزیره به قرارگاه آمد و درباره منطقه گفت: «وضع خط خراب است، در #محور_تیپ_سیدالشهداء_علیه_السلام دشمن رخنه کرده و هر شب دارد پیش می آید. (عراق) دائماً نیرو می آورد و شدت عمل به خرج می دهد. نیروهای (ما) در خط خسته شده اند. آتش (دشمن) به شدت زیاد است.جاده، آب، غذا و نیرو کم است. پلیت و الوار برای ساختن سنگر، نیست و لودر و بلدوزر برای احداث خاکریز وجود ندارد. نیروها در خط ، آرپی جی و کلاشینکف دارند و از ادوات استفاده می کنند. از شدت حمله دشمن، بچه ها دیگر قادر نیستند فکر کنند. این جزیره طلسم شده و ما هر کاری می کنیم با مشکل مواجه می شویم.»
۳۵ سال از آن روزها میگذرد.
برای نسلی که رستگار را ندیده اند باید گفت : او تا آخرین نفر جنگید و نشکست… کسی گریه اش را در صحنه نبرد ندید.. صدایش نلرزید و نترسید…
شما وارثان این چنین مردان با صلابتید
باید ایستاد
نترسید و
نلرزید.
سردار غریب تیپ سیدالشهداء علیه السلام غریبانه و مظلومانه در عملیات بدر و در شرق دجله آسمانی شد و سالها جسم مطهرش در سرزمین جبهه برجا ماند او در جبهه ماند تا شهید مهدی باکری تنها نباشد.. پیکر مهدی باکری را آبهای هور و پیکر کاظم رستگار را خاک به برگرفت.
یادشان بخیر و شهادت گوارایشان باد.
جامانده از شهدا جعفر طهماسبی
?
