توی جزیره مجنون شمالی از هلی کوپتر که پیاده شدیم .
با جواد ربیعی و محرابی راه افتادیم سمت جزیره جنوبی.
توی راه عراقی هایی که توی نیزارهای هور مخفی شده بودند دخیل الخمینی میگفتن و میامدن بیرون ما هم میگفتیم دستاشون رو بگذارن رو سرشون و جاده رو ادامه بدن تا برسند به پد هلی کوپترها ، اوفتادیم توی جاده شرقی جزیره جنوبی، چند تا کمپرسی ۱۹۲۱ بنز روشن رها شده بود ، با فاصله هر یک کیلومتر عراقی ها کنار جاده کانال نگهبانی به عمق یک متر و بیست و عرض هفتاد سانت و طول بیست متر کنده بودند که کنارش کلبه های خشتی ۶ متر مربعی برای استراحت ساخته بودند ، تا آخر جاده شرقی جزیره جنوبی رفتیم هنوز عراقی ها به خودشون نیومده بودند.
سمت چپ جاده بچه های لشگر ۲۷؛۱۴امام حسین(ع) و ۸ نجف قسمتی از خاکریز طلائیه رو گرفته بودند و شدیدا آتیش دشمن روی اونها اجرا میشد.
از اینطرف هم توی جزیره پشت دشمن بودیم و انگار عراقی ها هنوز متوجه از دست دادن جزایر نشده بودند سریع یه یک کیلومتری اومدیم عقب.
رحمت الله کرد مسئول اطلاعات تیپ ، رستگار فرمانده تیپ سیدالشهدا ع ، حاج احمد غلامی و چند تا از بچه های طرح و علیات توی خونه خشتی آخری رسیده بودند.
گزارش دادیم . شهید رستگار فرمانده تیپ گفت:که شب با ۴ گردان تیپ و لشگر ۱۷ به سمت خاکریز و پل طلائیه از پشت حمله میکنیم و لشگر عاشورا هم از #پد_غربی به سمت پل طلائیه عملیات میکنه
نزدیکی های ظهر بود که شهید کرد طرح مانور و ماموریت ما که قرار شد با گردان حضرت زهیر و حضرت قمر بنی هاشم(ع) بریم را گفت.
چقدر اروم و با وقار بود شاید میدونست فردا صبح زمان شهادتش هستش ، کنارش همه ی بچه های اطلاعات و ۳فرماندهان تیپ احساس اطمینان می کردند ، مطمئن بودم موفقیم چون هیچ مانعی جلومون نبود و از پشت به دشمن حمله میکردیم.
راوی: محسن رضایی (اطلاعات عملیات لشگر۱۰)
تخلیه شهدا
پد هلیکوپتر شنوک
عملیات خیبر
جفیر
اسفند ۱۳۶۲
