برادرها…فرض کنید من برادرفضلی هستم

قرار بود فرمانده لشگربرای سرکشی از گردان به مقر ما ما بیاد…فکر کنم اولین باری بود که برادر فضلی بعد از تحویل گرفتن تیپ سیدالشهدا (ع) درتابستان ۶۴ به مقر بچه های تخریب میومد…مقر ما موقعیت الصابرین بعد از پل کرخه بود بود . صبحگاه که تموم شد شهید نوریان فرمانده تخریب گفت:برادرها داخل میدان صبحگاه باشند تا برادر فضلی تشریف بیارن…
همه بچه ها دویده ونرمش سنگین کرده بودند و اون روز چون فرمانده میومد تدارکات برای صبحانه کره ومربا بین چادرها توزیع کرده بود وهمه مشتاق رفتن به چادرها بودند. اومدن فرمانده طول کشید و غرغر بچه ها شروع شد.شهید نوریان برای اینکه وقت بگذره یکی دوتا حدیث برای بچه ها گفت… اما فرمانده نیومد… من شیطنتم گل کرد و گفتم برادر عبدالله(شهید نوریان) اجازه میدی من بچه ها رو مشغول کنم…ایشون اجازه داد و من بلند شدم وبه طرف بچه ها ایستادم و گفتم برادرها: من شروع میکنم وهروقت برادر فضلی اومد مجلس رو تحویل میدم.
با چند تا سرفه صدام روصاف کردم.همه خیال کردن من میخواهم براشون نوحه بخونم اما من همه رو غافلگیر کردم. گفتم برادرها…فرض کنید من برادرفضلی هستم.. ایشون سخنرانیش رو اینجوری شروع میکنه!!! لحظات لحظات فرج آقا امام زمان (ع)است همه با هم دعای فرج را میخوانیم….با آهنگ مخصوص برادر فضلی….بسم الله الرحمن الرحیم.اللهم کل لولیک.الحجه ابن الحسن…… بچه ها همه با هم دعا رو میخوندند که فرمانده از راه رسید و همه سکوت کردند و اون هم از همه جا بیخبر… اومد بگه لحظات لحظات فرجه….. همه زدند زیر خنده…با تعجب پرسید خبری شده.. من گفتم برادر فضلی شما از دعای فرج به بعد ادامه بدید….ایشون تعجب کرد … و شهید نوریان حکایت رو براش تعریف کرد.
الان هم سردار فضلی هرجا برای سخنرانی میره با این جمله شروع میکنه..لحظات لحظات فرج آقا امام زمانه..همه با هم دعای فرج میخونیم..